Benedykt Gajewski

Życiorys

Urodził się 21 marca 1927 w Łobaczówce jako syn Feliksa{{Monitor Polski|1997|18|171}}. Pochodził z Beresteczka. Podczas II wojny światowej w 1942 wobec zagrożenia opuścił wraz z rodziną teren Wołynia i osiadł w Domaradzu, gdzie spędził dalszy czas okupacji niemieckiej, a po zakończeniu wojny w 1946 zdał egzamin dojrzałości w gronie sześciu pierwszych wychowanków Prywatnego Gimnazjum Koedukacyjnego Zarządu Gminnego w Domaradzu. Ukończył studia na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu Jagiellońskiego. Z wykształcenia był geografem. Pracował jako nauczyciel geografii w Liceum Pedagogicznym w Sanoku, Studium Nauczycielskim w Krośnie. W niepełnym wymiarze godzin był także nauczycielem w sanockich szkołach średnich: w szkołach mechanicznych (1957), szkołach ekonomicznych. Sprawował funkcję wizytatora Oddziału Oświaty i Wychowania szkół średnich w Sanoku. Na przełomie lat 70. i 80. pełnił funkcję prezesa Rady Zakładowej ZNP. W latach 80. był pedagogiem szkolnym w Szkole Podstawowej nr 7 w Sanoku.

Był członkiem zespołu wokalnego pod nazwą Czwórka Rewelersów, działającego w Powiatowym Domu Kultury w budynku przy ul. Adama Mickiewicza 24 w Sanoku (prócz niego także m.in. Adam Bieniasz, Zbigniew Dańczyszyn). Został kierownikiem i dyrygentem zespołu wokalno-muzycznego (żeński kwintet oraz orkiestra) działającego przy oddziale ZNP w Sanoku.

Został autorem publikacji z dziedziny historii regionalnej, w tym stworzył szereg monografii opisujących miejscowości z obszaru ziemi sanockiej i Beskidu Niskiego. W sposób szczególny zainteresował się kwestią działań Ukraińskiej Powstańczej Armii na obszarze Bieszczadów, a celem gromadzenia informacji na ten temat wystąpił do ministra spraw wewnętrznych Stanisława Radkiewicza o zezwolenie na dostęp na korzystanie z dokumentów archiwalnych. Rezultatem pięcioletnich prac był maszynopis pt. ''Walka o utrwalanie władzy ludowej na Rzeszowszczyźnie w latach 1945-1948'', który według autora został przekazany docentowi historii z Warszawy w celu zrecenzowania, a następnie wydany przez tegoż nosząc znamiona plagiatu. Przez cztery lata pracował nad opracowaniem historii kpt. Antoniego Żubryda i dowodzonego przez niego Samodzielnego Batalionu Operacyjnego NSZ Zuch, czego efektem był w 1983 maszynopis pt. ''Wszędzie za nim szła trwoga''. W cyklu dziewięciu artykułów pt. ''Na tropach Żubryda'' publikowanych na łamach krośnieńskiego tygodnika Podkarpacie na początku 1987 dokonał wraz z Arturem Batą krytycznej analizy osoby tego dowódcy i dowodzonego przez niego oddziału. Publikował w czasopismach Tygodnik Sanocki, Zeszyty Historyczne WiN-u, Wiadomości Brzozowskie. Pod koniec lat 80. zaangażował się w ratowanie przed zrujnowaniem kościoła Trójcy Świętej w Beresteczku. W 2000 otrzymał nominację na stopień oficerski podporucznika, przyznaną postanowieniem prezydenta RP.

Jego żoną została Ewa. Zmarł 13 stycznia 2018 w Sanoku. Został pochowany na cmentarzu parafialnym w Domaradzu 16 stycznia 2018. [źródło: Wikipedia, Benedykt_Gajewski]

Odznaczenia i nagrody

; Odznaczenia
* Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1983).
* Złoty Krzyż Zasługi (1975).
* Medal Komisji Edukacji Narodowej (1978).
* Medal za Długoletnie Pożycie Małżeńskie (1997).

; Nagrody i wyróżnienia
* Nagroda od sekretarza KW PZPR w Krośnie (1976).
* Nagroda Miasta Sanoka w dziedzinie upowszechniania kultury i sztuki za rok 2005. [źródło: Wikipedia, Benedykt_Gajewski]