Życiorys
Pochodził z rodziny warszawskich księgarzy. Jego dziad August Robert Wolff był współzałożycielem wydawnictwa Gebethner i Wolff.
Wcześnie osierocony przez ojca wychowywał się pod opieką matki. Dzieciństwo i młodość spędził pod Sandomierzem i w Warszawie. Absolwent krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych, gdzie studiował malarstwo i grafikę. Uczeń Felicjana Szczęsnego Kowarskiego, Ignacego Pieńkowskiego i Jana Wojnarowskiego. Po studiach w Krakowie wyjechał do Paryża. Był współzałożycielem Komitetu Paryskiego.
W okresie międzywojennym swoje prace wystawiał na różnych wystawach w kraju i za granicą. Był krytykiem sztuki, jednym z odkrywców talentu Nikifora i kolekcjonerem jego malarstwa.
W czasie II wojny światowej mieszkał w Wilczycach. W 1945 roku przez krótki okres przebywał na Lubelszczyźnie. Zajmował się inwentaryzacją zbiorów dzieł sztuki zgromadzonych w pałacu w Kozłówce. Później powrócił do Warszawy. Był członkiem i wiceprezesem zarządu Zrzeszenia Polskich Artystów Plastyków Zwornik.
W 1948 roku poczuł powołanie do życia duchownego. Wstąpił do seminarium. W 1952 roku przyjął święcenia kapłańskie. Był wikariuszem w kilku parafiach archidiecezji warszawskiej (Anin, Otwock, Warszawa). Od 1958 roku do śmierci związany był z Zakładem dla Niewidomych w Laskach. Łączył tam posługę duszpasterską z pracą malarską. [źródło: Wikipedia, Jerzy_Wolff]
