Życiorys
Syn profesora geologii Wawrzyńca Teisseyra. Po ukończeniu studiów wyższych z dziedziny sztuki we Lwowie kształcił się na uczelniach francuskich i włoskich. W 1934 był współorganizatorem Związku Zawodowego Artystów Plastyków we Lwowie. W latach 1939-1941 jako lwowiak należał do Związku Radzieckich Artystów Plastyków (podróżował m.in. do Moskwy i Charkowa). Podczas okupacji niemieckiej wraz z żoną Marią był zaangażowany w pomoc ludności żydowskiej.
Po zakończeniu wojny zakładał w Lublinie Związek Polskich Artystów Plastyków, wybrano go do krajowego Zarządu Głównego ZPAP (od 1952 przewodniczący). Pracował jako scenograf w Teatrze Wojska Polskiego w Lublinie, a później w Łodzi. Redagował pismo "Przegląd Artystyczny". Był wybrany rektorem poznańskiej Państwowej Wyższej Szkoły Sztuk Plastycznych (w latach 1947-1950, 1965) oraz sopocko-gdańskiej ASP (od 1951 do 1962). W tej ostatniej był także dziekanem Wydziału Malarstwa (1962-1965). W początkach kariery tworzył w stylu socrealizmu.
W 1951 wstąpił do PZPR (wcześniej był związany ze Stronnictwem Demokratycznym), która wytypowała go na posła z okręgu Gdynia (1952-1956). Odznaczony Złotym (1947) i Srebrnym Krzyżem Zasługi oraz Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1952).
Wybrane prace:
* polichromie i projekt witraża przebiterium poznańskiego kościoła pw. św. Jana Jerozolimskiego
* obrazy: Smuga światła; Roztopy; Port w Egipcie
Wystawy indywidualne: Lwów, Warszawa, Kraków, Łódź, Sopot, Poznań, Praga, Budapeszt, Sofia
Był mężem malarki Teresy Pągowskiej. Został pochowany na cmentarzu Miłostowo w Poznaniu. [źródło: Wikipedia, Stanisław_Teisseyre]
