Był synem Stanisława i Janiny Sumińskich. Jego ojciec był doktorem zoologii, światowej sławy specjalistą od ważek. Prowadził zajęcia w gimnazjum i na uniwersytecie, gdzie miał służbowe mieszkanie w którym urodził się Michał Sumiński. W czasie I wojny światowej, gdy miał 1,5 roku zmarła jego matka i wychowywały go dalej babcia Helena Sumińska i ciotka Janiszewska w 300-hektarowym majątku Leśniewo koło Ciechanowa. W wieku lat 10 dostał od ojca pierwszą strzelbę, a w wieku lat 13 przeniósł się na stałe do ojca do Warszawy na dalszą naukę.
W czasie II wojny światowej działał w ruchu oporu. W 1943 był uwięziony na Pawiaku. Od kwietnia 1943 do stycznia 1945 przebywał w obozie w Oświęcimiu (więzień nr 119464), następnie (do maja 1945) był więźniem obozu w Mauthausen-Gusen (więzień nr 117307), skąd 5 maja 1945 wyzwoliła go armia amerykańska. Przebywał potem krótko w Ebensee, gdzie pracował jako buchalter.
Od lipca 1945 do sierpnia 1946 pracował w Pomorskiej Spółce Rybackiej w Bydgoszczy, gdzie zajmował się sprawami mieszkalno-socjalnymi rybaków przybywających na Ziemie Zachodnie. Od sierpnia 1946 do 1949 pracował w Zarządzie Głównym Ligi Morskiej w Warszawie, gdzie pełnił funkcję Głównego Inspektora Wychowania Morskiego. Od 1947 roku przez kilka lat był też kapitanem jachtu Ligi Morskiej Generał Zaruski. Od 1949 do 1950 był głównym inspektorem wyszkolenia morskiego w Komendzie Głównej POSP. Od 1950 do 1955 zajmował się pracą literacką. Od 1955 do 1958 był kierownikiem działu i zastępcą redaktora naczelnego Rozgłośni Kraj. Od 1958 pracował w Polskim Radio (za kierowanie Redakcją programu zagranicznego Dla tych, co na morzu został laureatem Złotego Mikrofonu), a następnie w Telewizji Polskiej, gdzie był m.in. kierownikiem redakcji reportaży Redakcji Naczelnej Audycji dla Polaków za Granicą.
Od dziesiątego roku życia był zapalonym myśliwym. Był autorem popularnego w latach 70. i 80. programu telewizyjnego dla młodzieży Zwierzyniec. Jako gospodarz, w stroju leśniczego, opowiadał o życiu i tajemnicach leśnych, popularyzując zagadnienia przyrodnicze[Monika Piątkowska: ''Potem padał strzał. Michał Sumiński.'' w: Gazeta Wyborcza - Magazyn nr 2(358) z 13 stycznia 2000.]. Prowadził także spotkania w szkołach o tej tematyce.
Był uhonorowany takimi odznaczeniami jak: odznaka Zasłużony Działacz Kultury Fizycznej (1964), odznaka honorowa Zasłużony Pracownik Morza (1965), Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (2005), Order Uśmiechu, był także Honorowym Obywatelem Warszawy (2009).
Pochowany został w Alei Zasłużonych na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach.