Wykształcenie i działalność zawodowa.
W latach 1972-1980 uczęszczał do Szkoły Podstawowej nr 50 im. Emilii Plater w Gdańsku, a następnie w latach 1980-1984 do I Liceum Ogólnokształcącego im. Mikołaja Kopernika w Gdańsku. W szkole średniej włączył się w konspirację solidarnościową. Był kolporterem prasy i wydawnictw podziemnych. W latach 1984-1986 był współwydawcą i drukarzem podziemnego uczniowskiego pisma Jedynka.

W latach 1984-1989 studiował na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Gdańskiego. Podczas studiów w okresie 1985-1987 był współwydawcą i drukarzem podziemnego pisma studentów ABC. W maju 1988 był współorganizatorem strajku okupacyjnego na swojej uczelni oraz przewodniczącym studenckiego komitetu strajkowego. Współtworzył pierwsze jawne stowarzyszenia opozycyjne wobec władz (Klub Myśli Politycznej Dziekania w Warszawie, Gdański Klub Polityczny im. Lecha Bądkowskiego, Stowarzyszenie Kongres Liberałów i Gdańskie Stowarzyszenie Akademickie).

Po studiach rozpoczął pracę na UG jako asystent w Katedrze Historii Państwa i Prawa Polski, a w latach 1990-1993 był prorektorem UG ds. studenckich. Naukowo zajmował się problematyką samorządu terytorialnego w II Rzeczpospolitej. Posiadał tytuł zawodowy magistra. W latach 1991-1998 był członkiem komisji zakładowej NSZZ Solidarność na Uniwersytecie Gdańskim. W latach 1993-1996 odbył aplikację radcowską w Okręgowej Izbie Radców Prawnych w Gdańsku, zakończoną zdanym egzaminem.

Działalność polityczna.
W 1990 został wybrany na radnego Gdańska z ramienia Komitetu Obywatelskiego. W latach 1990-1993 był członkiem władz krajowych i wojewódzkich Kongresu Liberalno-Demokratycznego. W latach 1994-1998 pełnił funkcję przewodniczącego rady miasta. Działał wówczas w Partii Konserwatywnej i następnie w Stronnictwie Konserwatywno-Ludowym. W 1998 z listy AWS po raz trzeci został radnym, następnie objął urząd prezydenta miasta. W latach 1990-1994 był delegatem miasta do sejmiku samorządowego, w latach 1990-1991 pełnił funkcję wiceprzewodniczącego sejmiku samorządowego. W 2001 znalazł się wśród założycieli regionalnych struktur Platformy Obywatelskiej.

10 listopada 2002 został wybrany na drugą kadencję prezydencką, tym razem w wyborach bezpośrednich. W wyborach samorządowych w 2006 skutecznie ubiegał się o reelekcję, zwyciężając w I turze z poparciem 60,9% głosujących (96 485 głosów). Cztery lata później ponownie wygrał w I turze. W 2014 uzyskał reelekcję na kolejną kadencję, pokonując w II turze głosowania Andrzeja Jaworskiego.

Objął ponadto w międzyczasie funkcje przewodniczącego rad nadzorczych Zarządu Morskiego Portu Gdańsk oraz Gdańskiego Przedsiębiorstwa Energetyki Cieplnej. Członek Stowarzyszenia Pracowników, Współpracowników i Przyjaciół Rozgłośni Polskiej Radia Wolna Europa Imienia Jana Nowaka-Jeziorańskiego, Zrzeszenia Kaszubsko-Pomorskiego oraz od 2011 Komitetu Regionów. Został członkiem organu nadzorczego Fundacji Kolegium Europy Wschodniej im. Jana Nowaka-Jeziorańskiego we Wrocławiu, Fundacji Centrum Solidarności oraz Fundacji Rozwoju Uniwersytetu Gdańskiego. W latach 2007-2015 był prezesem zarządu Unii Metropolii Polskich, następnie został członkiem zarządu tej organizacji.

W marcu 2015 prokurator przedstawił mu zarzuty dotyczące nieprawidłowości w oświadczeniach majątkowych, w związku z czym zawiesił członkostwo w PO (które następnie wygasło). W marcu 2016 sąd rejonowy umorzył warunkowo postępowanie w tej sprawie na okres próby, orzekając jednocześnie wobec Pawła Adamowicza świadczenie pieniężne. W grudniu 2016 Sąd Okręgowy w Gdańsku na skutek apelacji prokuratora uchylił ten wyrok i skierował sprawę do ponownego rozpatrzenia.

W 2018 założył Stowarzyszenie Wszystko dla Gdańska. W lipcu 2018 Sąd Rejonowy Gdańsk-Południe nieprawomocnie skazał go na grzywnę w wysokości 2,5 tys. złotych za naruszenie nietykalności cielesnej i pomówienie działacza Młodzieży Wszechpolskiej. W listopadzie 2018 Sąd Okręgowy w Gdańsku umorzył postępowanie w tej sprawie, uznając, że społeczna szkodliwość czynu była znikoma.

Także w listopadzie 2018 Paweł Adamowicz, kandydując z ramienia WdG, w II turze (w której poparły go m.in. Koalicja Obywatelska i środowiska lewicowe) ponownie został wybrany na prezydenta Gdańska, pokonując w głosowaniu Kacpra Płażyńskiego z PiS.

Zamach i śmierć.

13 stycznia 2019 o godzinie 19:55, podczas odbywającego się na Targu Węglowym w Gdańsku miejscowego finału 27. edycji Wielkiej Orkiestry Świątecznej Pomocy, przebywający na scenie Paweł Adamowicz został trzykrotnie ugodzony nożem przez 27-letniego zamachowca. Ciosy trafiły w serce oraz brzuch uszkadzając wiele narządów wewnętrznych. Napastnikiem był recydywista, gdańszczanin Stefan W., karany wcześniej m.in. za rozboje. Sprawca bezpośrednio po zamachu wykrzykiwał polityczne hasła, skierowane przeciw władzy sądowniczej i Platformie Obywatelskiej. Prezydent po ok. 30-minutowej reanimacji, w stanie bardzo ciężkim został przetransportowany do Uniwersyteckiego Centrum Klinicznego w Gdańsku, gdzie przeszedł trwającą pięć godzin operację ratującą życie, podczas której przetoczono mu 41 jednostek krwi. Następnego dnia jego stan zdrowia nie poprawił się i był on wspomagany przez aparaturę zastępującą jego serce i płuca. Po południu lekarze poinformowali o jego śmierci.

14 stycznia 2019, prezydent RP Andrzej Duda ogłosił dzień pogrzebu Pawła Adamowicza dniem żałoby narodowej. Żałobę, często kilkudniową, ogłoszono także w wielu polskich miastach, m.in. w Gdańsku, Sopocie, Gdyni, Warszawie, Poznaniu, Łodzi i Wałbrzychu, a także w województwie pomorskim. O godzinie 20:30 w warszawskiej archikatedrze odprawiona została msza święta w intencji zmarłego, na którą przybyli m.in. prezydent RP Andrzej Duda wraz z małżonką oraz premier Mateusz Morawiecki.

15 stycznia 2019 w wielu miastach w Polsce, m.in. w Warszawie, Krakowie, Łodzi, Poznaniu i Katowicach, zorganizowano wiece poświęcone jego pamięci a także marsze przeciwko przemocy. W manifestacjach wzięło udział tysiące osób. W Gdańsku, tysiące mieszkańców zebrało się przy pomniku Neptuna na Długim Targu, aby w milczeniu wspólnie oddać hołd zamordowanemu prezydentowi. Wśród zgromadzonych obecni byli m.in. przewodniczący Rady Europejskiej Donald Tusk, wiceprezydent Gdańska Aleksandra Dulkiewicz, prezydent Gdyni Wojciech Szczurek, prezydent Sopotu Jacek Karnowski, wicemarszałek Senatu Bogdan Borusewicz oraz były prezydent Lech Wałęsa. W wielu miastach wystawiono także księgi kondolencyjne.
thumb

Był drugim synem społecznika i ekonomisty Ryszarda Adamowicza oraz ekonomistki Teresy z domu Stuńdzia, przesiedleńców z Wilna z 1946. Jego starszym bratem był dziennikarz Piotr Adamowicz.

W 1999 ożenił się z Magdaleną Abramską, prawniczką i nauczycielką akademicką na Uniwersytecie Gdańskim. Mieli dwie córki: Antoninę (ur. 2003) i Teresę (ur. 2010).