Życiorys
Urodził się w rodzinie żydowskiej, jako syn adwokata Ferdynanda Keinera (1893-1938) i Pauliny z domu Kleinberg (1896-1987), pielęgniarki. Uczęszczał do szkoły powszechnej i Gimnazjum Sanatoryjnego Męskiego Dra Jana Wieczorkowskiego w Rabce. Po wybuchu II wojny światowej przebywał we Lwowie i w Podhajcach (Podole). W czerwcu 1940 został stamtąd wywieziony na przymusowe roboty na Uralu (obóz Pyszma w obwodzie swierdłowskim), gdzie pracował m.in. jako woźnica, drwal, robotnik kolejowy. W 1940 rozpoczął twórczość poetycką. W latach 1943-1944 był nauczycielem języka niemieckiego w szkole średniej w rejonie pyszmińskim. W lipcu 1944 wstąpił jako ochotnik do Wojska Polskiego w ZSRR; następnie adept Oficerskiej Szkoły Piechoty w Riazaniu. W 1945 wraz z I Armią Wojska Polskiego powrócił do Polski.
Zdemobilizowany, powrócił do Krakowa, od 1946 do 1969 (stała współpraca do 1949) dziennikarz krakowskiego ''Przekroju''. W tym samym roku debiutował wierszem pt. Czwarta droga (data powstania: 1941), opublikowanym w Odrodzeniu. Od 1948 w Warszawie. Dziennikarz Życia Warszawy (1948), Agencji Prasowo-Informacyjnej (API, 1949-1955). Publikował także w pismach: Rzeczpospolita, Szpilki (1949-1963, 1966, 1969), Życie Literackie (1953-1971, 1974, 1975), Nowa Kultura (1952-1958), Zwierciadło (1960-1963). Od 1956 do 1969 dziennikarz w tygodniku Świat (m.in. aforyzmy z cyklu pt. ''Ruszanie mózgiem'', liczne reportaże). Jako dziennikarz i reporter odbywał wiele podróży zagranicznych, m.in. do Anglii, Bułgarii, Chin, Czechosłowacji, Francji, Meksyku, Stanów Zjednoczonych, Szwecji, Włoch, na Bliski Wschód, do Szwajcarii, Związku Radzieckiego, Kanady, Hiszpanii i Izraela.
Po zamknięciu pisma Świat, co stanowiło pokłosie wydarzeń Marca 1968, w latach 1969-1973 pracował w miesięczniku Ty i Ja. Swoją twórczość - przekładową i własną - publikował w tym czasie m.in. w pismach: Współczesność (1970-1971, m.in. cykl ''Listy do siebie''), Literatura (1975-1981, 1986-1989; m.in. przekłady wierszy i prozy z języków angielskiego, niemieckiego, rosyjskiego i hebrajskiego). Od 1973 na rencie inwalidzkiej. W 1981 pracował wolontaryjnie jako sanitariusz w Szpitalu Bielańskim w Warszawie. Przekłady z literatury żydowskiej zamieszczał w pismach Tygodnik Powszechny (1981), Pismo (1981), Kurier Polski (1984). W 1987 (pod ps. Ingratus) publikował przekłady poezji z języka rosyjskiego w pismach II obiegu: Europa, Kultura Niezależna i Miesięcznik Małopolski. W latach 90. swoje publikacje zamieszczał w pismach: Literatura (1991-1996), Rzeczpospolita (1997-2006), Midrasz (1997-2009).
Odznaczenia i wyróżnienia: Srebrny Krzyż Zasługi (1945), Medal Bat Jamu (1987), Nagroda Polskiego PEN Clubu za przekłady literatury hebrajskiej (1998).
Członek: Związku Zawodowego Literatów Polskich (późniejszy Związek Literatów Polskich; 1947-1983, Związku Zawodowego Dziennikarzy RP (późniejsze Stowarzyszenie Dziennikarzy Polskich, 1951-1976), Stowarzyszenia Pisarzy Polskich (1989-2009), Polskiego PEN Clubu (1993-2009).
Mieszkał w Warszawie, na Bielanach. Został pochowany 15 września 2009 na cmentarzu żydowskim przy ulicy Okopowej w Warszawie (kwatera 2). [źródło: Wikipedia, Aleksander_Ziemny]
