Życiorys
Uczęszczał do gimnazjum w Smoleńsku, maturę zdał w 1923 roku w Gimnazjum Państwowym w Radomiu. Studiował na Uniwersytecie Stefana Batorego w Wilnie pod kierunkiem Edwarda Bekiera. Ukończył studia w 1928 roku i wyjechał na staże do Zurychu oraz Utrechtu. Stopień doktora uzyskał w 1932 roku na Eidgenössische Technische Hochschule (''ETH'') w Zurychu. Jego rozprawa doktorska, zatytułowana ''Uber die Stabilitat der negativen und positiven Halogen- und Rhodansilbersole'' była wykonywana pod kierownictwem Georga Wiegnera. Habilitację uzyskał w 1935 roku na Uniwersytecie Stefana Batorego na podstawie rozprawy ''Badania nad trwałością koloidów halogenowych srebra''.
Wojnę spędził w Wilnie, po likwidacji uniwersytetu pracował jako robotnik i brał udział w tajnym nauczaniu.
Po wojnie trafił do Torunia, 24 sierpnia 1945 został zatrudniony na tworzonym tam Uniwersytecie Mikołaja Kopernika. 1 października został powołany prowizorycznie na stanowisko profesora nadzwyczajnego przez rektora, który powierzył mu organizację nauczania kierunków chemicznych. W latach 1945-1951 kierował Katedrą Chemii Nieorganicznej, działającą w strukturze Wydziału Matematyczno-Przyrodniczego. Po utworzeniu, w 1951 roku Wydziału Matematyki, Fizyki i Chemii, zorganizował i do 1969 roku kierował Katedrą, a później Zakładem Chemii Fizycznej. W latach 1952-1956 pełnił funkcję rektora UMK. Na emeryturę odszedł w 1975 roku.
Prowadził badania fizykochemiczne, zajmował się własnościami koloidów i związków wielkocząsteczkowych (głównie zoli chlorowcowych soli srebra), a także kinetyką chemiczną.
Na Wydziale Chemii UMK odbywają się coroczne uroczyste wykłady jego imienia. [źródło: Wikipedia, Antoni_Basiński]
