Życiorys
Dzieciństwo spędził w Odessie. W 1919 roku rodzina Górskich przeprowadziła się do Warszawy, tam Karol kontynuował naukę w prywatnym gimnazjum Kazimierza Kulwiecia. Od młodzieńczych lat związany z organizacjami katolickimi, m.in. ze Stowarzyszeniem Katolickiej Młodzieży Akademickiej Odrodzenie i Akcją Katolicką.
W 1920 jako ochotnik wziął udział w wojnie polsko-bolszewickiej.
Po zdaniu matury w 1921 roku podjął studia historyczne na Uniwersytecie Jagiellońskim. Zainteresowania badawcze rozwijał pod kierunkiem prof. Romana Grodeckiego i prof. Władysława Semkowicza. Studia zakończył w 1925 roku, rozprawa dyplomowa ''Ród Odrowążów w wiekach średnich'' obroniona 9 marca 1927 roku stała się podstawą do uzyskania stopnia doktora.
W latach 1927-1928 odbył służbę wojskową w Grudziądzu.
W 1932 habilitował się na Uniwersytecie Poznańskim. W kolejnych latach odgrywał istotną rolę w życiu edukacyjnym i uniwersyteckim Poznania, nauczając historii oraz poświęcając się badaniom historii Zakonu Krzyżackiego, wpisanej w losy ziemi pomorskiej. W 1933 roku została zatwierdzona rozprawa habilitacyjna Górskiego ''Pomorze w dobie wojny 13-letniej''. Podróż do Włoch i Szwajcarii, którą odbył w 1938 roku, także przyczyniła się do rozbudzenia zainteresowania kulturą wieków średnich.
Podczas kampanii wrześniowej 1939 roku jako oficer kawalerii uczestniczył w walkach i został odznaczony srebrnym Krzyżem Virtuti Militari. Przebywając w obozie jenieckim w Brunszwiku, a potem w Woldenbergu, prowadził wykłady z historii Polski.
Rok akademicki 1945/1946 rozpoczyna długoletni związek Górskiego z toruńskim środowiskiem uniwersyteckim. Jesienią 1956 r. założył Klub Inteligencji Katolickiej w Toruniu. Mianowany profesorem 3 listopada 1957 roku, zostaje kierownikiem Katedry Historii Powszechnej Starożytnej i Średniowiecznej Uniwersytetu Mikołaja Kopernika. W latach 1959-1963 pełnił funkcję dyrektora Instytutu Historii.
Oprócz prowadzonych przez całą karierę naukową badań dotyczących Pomorza Wschodniego po 1466 r., strefy bałtyckiej oraz historii państwa i zakonu krzyżackiego. Górski zajmował się także między innymi - często były to działania prekursorskie - historią życia duchowego (''Zarys dziejów katolicyzmu polskiego'') i edytorstwem źródeł historycznych. W archiwach watykańskich prowadził badania kopernikańskie. Poprzez udział w spotkaniach polskich i niemieckich historyków przyczynił się do wprowadzenia tematyki krzyżackiej do dyskursu międzynarodowego.
Karol Górski należał do tych nielicznych historyków polskich, których można zaliczyć do grona uczonych europejskich{{według kogo|data=2015-01}}. [źródło: Wikipedia, Karol_Górski]
