Życiorys
Studia odbywał kolejno we Lwowie, Krakowie i Pradze, a doktoryzował się w 1919 na Uniwersytecie Jagiellońskim (rozprawa o wczesnośredniowiecznych cmentarzyskach rzędowych w Polsce). W 1929 mianowany został dyrektorem organizowanego przez siebie Państwowego Muzeum Archeologicznego w Warszawie. W tym okresie uratował przed zniszczeniem wiele zabytków archeologicznych, a jednocześnie prowadził intensywne prace terenowe. W wyniku jego starań Muzeum posiadało w 1937 około 140.000 eksponatów i 6729 woluminów w bibliotece. W 1934 habilitował się na Uniwersytecie Poznańskim z prehistorii. Po 1939 próbował ratować zbiory muzealne, ale w 1940 został usunięty przez okupanta nazistowskiego i wyjechał do Woli Korytnickiej, gdzie ciężko pracując fizycznie pozostał do października 1946. Pielęgnował też obłożnie chorą żonę, która wkrótce zmarła. W 1946, po jej śmierci, przyjął zaproszenie do Torunia, gdzie na Uniwersytecie, stworzył Zakład Prehistoryczny. Przewodził mu do śmierci w 1951. [źródło: Wikipedia, Roman_Jakimowicz]