Roman Jakimowicz

Życiorys

Studia odbywał kolejno we Lwowie, Krakowie i Pradze, a doktoryzował się w 1919 na Uniwersytecie Jagiellońskim (rozprawa o wczesnośredniowiecznych cmentarzyskach rzędowych w Polsce). W 1929 mianowany został dyrektorem organizowanego przez siebie Państwowego Muzeum Archeologicznego w Warszawie. W tym okresie uratował przed zniszczeniem wiele zabytków archeologicznych, a jednocześnie prowadził intensywne prace terenowe. W wyniku jego starań Muzeum posiadało w 1937 około 140.000 eksponatów i 6729 woluminów w bibliotece. W 1934 habilitował się na Uniwersytecie Poznańskim z prehistorii. Po 1939 próbował ratować zbiory muzealne, ale w 1940 został usunięty przez okupanta nazistowskiego i wyjechał do Woli Korytnickiej, gdzie ciężko pracując fizycznie pozostał do października 1946. Pielęgnował też obłożnie chorą żonę, która wkrótce zmarła. W 1946, po jej śmierci, przyjął zaproszenie do Torunia, gdzie na Uniwersytecie, stworzył Zakład Prehistoryczny. Przewodził mu do śmierci w 1951. [źródło: Wikipedia, Roman_Jakimowicz]

Zainteresowania

Głównym obszarem jego zainteresowania było wczesne Średniowiecze. Był zwolennikiem tezy o autochtoniźmie Słowian. Do najważniejszych osiągnięć należało m.in. wykazanie rodzimego pochodzenia ozdób srebrnych z X i XI wieku, znajdowanych na obszarze Polski, Łużyc i Połabia, a dotąd uznawanych z importowane ze wschodu. Badał także garncarstwo i wyjaśnił wiele wątpliwości z zakresu technologii garncarskiej wczesnego Średniowiecza. Interesowało go również zagadnienie wczesnej ekspansji mazowieckiej na tereny Jaćwingów i na Ruś północną. W pracy ''Szlak wyprawy kijowskiej Bolesława Chrobrego w świetle archeologii'' śledził polskie wpływy na Rusi południowej. Cenne jest jego syntetyczne opracowanie okresu wczesnośredniowiecznego na obszarze Polski międzywojennej. Badał in situ grodziska w Lubomi i Dawidgródku (przed wojną) oraz w Kruszwicy (po wojnie). Rozkopał także cmentarzyska w Prudziszkach, Żwirblach (koło Wilna) i Końskich. Interesował się też numizmatyką od czasów rzymskich do XVI wieku (bardzo cenny był jego referat ''O skarbach monet rzymskich w Polsce i ich datowaniu'', wygłoszony na VI Międzynarodowym Kongresie Archeologicznym w Berlinie w 1939). Pozostawił po sobie około 120 prac naukowych. Był także popularyzatorem wiedzy archeologicznej - zorganizował m.in. pierwszą w Polsce objazdową wystawę archeologiczną. Jego praca ''Kultura Śląska w zaraniu dziejów'' była ważnym przyczynkiem do unaocznienia szerokiemu odbiorcy historii polskiej kultury na tych terenach. [źródło: Wikipedia, Roman_Jakimowicz]