Życiorys
Wacław Kryński urodził się 8 sierpnia 1898 roku w Radomiu. W 1915 roku, po ukończeniu gimnazjum, uciekł z rodzinnego domu z bratem Zygmuntem do I Brygady Legionów Polskich. Wcielony do sekcji, gdzie awansuje na dowódcę. W 1917 roku, po kryzysie przysięgowym, działa w Polskiej Organizacji Wojskowej pod przybranym nazwiskiem Ciesiński.
W listopadzie 1918 roku został przyjęty do Wojska Polskiego i jako podchorąży przydzielony do 1 pułku szwoleżerów Józefa Piłsudskiego. W jego szeregach walczył na wojnie z bolszewikami. W 1921 roku złożył maturę w gimnazjum im. Mikołaja Reja w Warszawie. Został awansowany na porucznika w 1 pułku szwoleżerów w Warszawie. 2 kwietnia 1929 roku został awansowany na rotmistrza ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1929 roku i 10. lokatą w korpusie oficerów kawalerii. 20 września 1930 roku został przeniesiony do Gabinetu Ministra Spraw Wojskowych, marszałka Polski Józefa Piłsudskiego{{odn|Rocznik Oficerski|1932|s=152, 429}}.
W 1931 roku wespół z pułkownikiem Janem Karczem opracował Zarys Historii Wojennej 1-go pułku szwoleżerów Józefa Piłsudskiego.
W 1934 roku został przeniesiony do Szkoły Podchorążych dla Podoficerów w Bydgoszczy na stanowisko dowódcy szwadronu szkolnego. Na majora został awansowany ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1936 roku w korpusie oficerów kawalerii. W 1937 roku objął dowództwo dywizjonu kawalerii KOP Niewirków.
Po agresji ZSRR na Polskę 17 września wycofuje się na zachód i 28 września dołącza do Podlaskiej Brygady Kawalerii. Za przedarcie się dyonu z Niewirkowa do Podlaskiej Brygady Kawalerii oraz bohaterstwo w bitwie bitwie pod Kockiem zostaje uhonorowany przez gen. Franciszka Kleeberga Złotym Krzyżem Virtuti Militari IV klasy. Order został mu doręczony dopiero po wojnie (przesłany został pocztą przez władze komunistyczne). Po przegranej bitwie trafia do niewoli i zostaje osadzony w Oflagu VII A w Murnau.
Po wyzwoleniu obozu w kwietniu 1945 roku udał się do Włoch. W czerwcu tego roku został przydzielony do 6 pułku pancernego Dzieci Lwowskich. W styczniu 1946 roku został mianowany zastępcą dowódcy 25 pułku Ułanów Wielkopolskich.
W październiku 1946 roku wrócił do Polski. W Gdańsku, po 8 latach rozstania, spotkał się z żoną. Przeprowadził się wraz z rodziną do Torunia i rozpoczął pracę w rolnictwie (cukrownictwo potem melioracja). Ukończył studia rolnicze w Szkole Głównej Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie i uzyskał dyplom inżyniera rolnika. Do emerytury zajmował stanowisko głównego specjalisty do spraw zagospodarowania pomelioracyjnego łąk i pastwisk. Zmarł 12 lipca 1980 roku w Toruniu. Pochowany na toruńskim cmentarzu św.Jerzego.
Wacław Kryński był żonaty z Heleną Bogusławską, z którą miał dwie córki: Annę (ur. 1927) i Ewę (ur. 1931).
W dniu 20 czerwca 2013 roku radni miasta Torunia uchwalili nadanie nazwy ulicy imienia majora Wacława Kryńskiego. [źródło: Wikipedia, Wacław_Kryński]
