II wojna światowa

W latach II wojny światowej Rudnicki przebywał w Wilnie, gdzie uczył matematyki:
* do 24 czerwca 1941 w gimnazjum męskim,
* w okresie okupacji niemieckiej (1941-1944) - na tajnych kompletach szkolnych i akademickich (równocześnie pracował jako stróż nocny i kancelista),
* od września 1944 do stycznia 1945 - w gimnazjum żeńskim. [źródło: Wikipedia, Juliusz_Rudnicki]

Życie prywatne

Juliusz Rudnicki miał brata (Antoniego, literata) i siostrę (Magdalenę, feministkę, pasjonatkę turystyki i myślistwa, która zginęła na afrykańskim safari w 1930 r.). Był żonaty trzy razy - jego trzecią żoną była Janina Modzelewska (1901-1971), polonistka i etnografka. Mieli jedynego syna Jana, ur. 1934, geologa.

Rudnicki chętnie uprawiał turystykę górską i kajakarstwo.

Zmarł 26 lutego 1948 roku w Toruniu, po ciężkiej chorobie. Został pochowany na Cmentarzu św. Jerzego. [źródło: Wikipedia, Juliusz_Rudnicki]

Działalność w stowarzyszeniach naukowych i publikacje

Juliusz Rudnicki był członkiem:
* ''Société Mathématique de France'',
* Polskiego Towarzystwa Matematycznego,
* Towarzystwa Przyjaciół Nauk w Wilnie.
Był autorem podręczników akademickich, z zakresu analizy, algebry, geometrii analitycznej, m.in.
* Funkcje analityczne, Wydawnictwa Koła Matematyczno-Fizycznego Słuchaczy Uniw. St. Batorego, Wilno 1929 (eBook PW 2009)
* Rachunek różniczkowy i całkowy. Kurs 2, nakł. Komisji Wydawniczej Tow. Bratniej Pomocy Stud. Polit. Warszawskiej, Warszawa 1918 (eBook PW 2006)
* Analiza II, nakł. Komisji Wydawniczej Tow. Br. Pom. Stud. Pol. Warsz., Warszawa 1922 (wyd. 3)
* Rachunek różniczkowy i całkowy. Cz. 1. Liczby niewymierne, ciągi i szeregi, nakł. Trzaski, Everta i Michalskiego, Warszawa 1923
* Rachunek różniczkowy i całkowy, Cz. 2. Funkcje i pochodne, nakł. Trzaski, Everta i Michalskiego, Warszawa 1924
* Algebra wyższa, Komisja Wyd. Koła Mat.-Fiz. i Astrofiz. Stud. Uniw. Stef. Batorego, Wilno 1936 (Juliusz Rudnicki, Leon Jeśmanowicz)
* Rozważania ogólne o powierzchniach krzywych (Carl Friedrich Gauss, Stefan Finkelkraut, Juliusz Rudnicki, Kazimierz Żórawski), skład główny w Księgarni E. Wende i S-ka, Warszawa 1913
* Geometrja nieeuklidesowa hiperboliczna, Książnica-Atlas, Lwów/Warszawa 1926
* Kurs analizy matematycznej, tom 1. Pochodne i różniczki, całki określone, szeregi, zastosowania gieometryczne (Édouard Goursat, Tadeusz J. Łazowski, Juliusz Rudnicki, Stefan Straszewicz), Drukarnia i litografja Jana Cotty, Warszawa 1914 (wyd. 2 całkowicie przerobione)
* Geometria analityczna. Cz. 1 (Juliusz Rudnicki, Leon Jeśmanowicz), Księgarnia Naukowa T. Szczęsny, Toruń 1949
oraz autorem licznych artykułów w czasopismach naukowych (część z nich spłonęła w jego wileńskim mieszkaniu w lipcu 1944). [źródło: Wikipedia, Juliusz_Rudnicki]

Okres powojenny

W 1945 roku Rudnicki wykładał w Lublinie, jako profesor UMCS, oraz na Politechnice Warszawskiej (tu rozpoczynającej powojenną działalność). W tym czasie przebywał też na Pomorzu, jako mianowany przez Ministerstwo Oświaty organizator oświaty m.in. Politechniki Gdańskiej i Instytutu Bałtyckiego. W październiku tego roku został powołany na kierownika Katedry Matematyki Uniwersytetu Toruńskiego (Wydział Matematyczno-Przyrodniczy). Stworzył tu zespół, w którego skład wchodzili m.in. Stefan Glass, Stanisław Saks, Stefan Kulczycki, Leon Jeśmanowicz (doktorant Rudnickiego z roku 1945), Mieczysław Biernacki. [źródło: Wikipedia, Juliusz_Rudnicki]

Juliusz Rudnicki

Praca w Polsce międzywojennej

Po reaktywacji PW Rudnicki był jednym z jej pierwszych wykładowców. Prowadził zajęcia z matematyki (przejściowo również z fizyki) na Wydziałach Inżynierii Budowlanej i Rolnej (później - Wydział Inżynierii Lądowej) oraz Budowy Maszyn i Elektrotechniki. Od 1919 roku zajmował w PW stanowisko zastępcy profesora, a w latach 1921-1923 - profesora nadzwyczajnego, wykładowcy rachunku różniczkowego i całkowego, rachunku wariacyjnego i innych działów matematyki. W latach 1921-1922 prowadził dodatkowo wykłady w Oficerskiej Szkole Topografów.

Od października 1923 roku do wybuchu II wojny światowej (1939) był profesorem zwyczajnym i kierownikiem Katedry Matematyki na wileńskim Uniwersytecie Stefana Batorego - prowadził II Seminarium matematyczne, pełnił funkcję dziekana Wydziału Matematyczno-Przyrodniczego (1927-1928), był członkiem państwowej komisji egzaminacyjnej dla nauczycieli matematyki w szkołach średnich.

W latach 1931-1932 Rudnicki przebywał w ''Collge de France'' (Paryż) u
Jacquesa Hadamarda jako stypendysta Funduszu Kultury Narodowej, gdzie m.in. wygłaszał wykłady na temat teorii momentów i związków macierzy z liniowymi równaniami różniczkowymi. W instytucie H. Poincarégo przygotowywał monografię nt. funkcji całkowitych. [źródło: Wikipedia, Juliusz_Rudnicki]

Praca w Polsce przed odzyskaniem niepodległości

Po powrocie do Polski Rudnicki wykonał w Uniwersytecie Jagiellońskim (UJ) pod opieką prof. Stanisława Zaremby pracę doktorską na temat Badanie pewnego szczególnego typu wzrastania funkcji. W 1921 roku habilitował się (również w UJ) na podstawie pracy Funkcja nadlogarytmowa w związku z określeniem pewnej klasy funkcji całkowitych.

Od 1912 roku Rudnicki był nauczycielem w prywatnych szkołach warszawskich, m.in. w Gimnazjum Wojciecha Górskiego w Warszawie i pensjach Jadwigi Sikorskiej i Jadwigi Kowalczykówny (1914-1922; zob. Szkoła na Wiejskiej). Prowadził wykłady matematyki w Towarzystwie Kursów Naukowych (TKN) i na wyższych kursach pedagogicznych dla kobiet, prowadzonych przez Marię Sadzewiczową.

Po wycofaniu się Rosjan z Warszawy (1915) wykładał geometrię analityczną na reaktywowanym UW i uczestniczył w pracach Komisji TKN (grupa mechaniczno-elektrotechniczna), przygotowującej programy studiów dla Politechniki. Działał też w Towarzystwie Pomocy Ofiarom Wojny. [źródło: Wikipedia, Juliusz_Rudnicki]

Dzieciństwo i młodość

Juliusz Rudnicki był synem Bohdana i Joanny Luizy ''de domo'' Lemmonier. Ojciec był ziemianinem, a matka - nauczycielką. W 1901 roku skończył warszawskie gimnazjum, a następnie studiował w Paryżu, w latach:

* 1901-1903 - na Sorbonie (licencjat w dziedzinie nauk matematyczno-przyrodniczych),
* 1903-1905 - w École supérieure d'électricité (zob. Lista francuskich uczelni wyższych), gdzie uzyskał tytuł inżyniera elektrotechniki,
* 1905-1909 - u Charlesa Piccarda, gdzie otrzymał Certificat d'Études Supérieures (świadectwo ukończenia kursu wyższej analizy matematycznej). [źródło: Wikipedia, Juliusz_Rudnicki]