Józef Kochman

Życiorys

W 1928 ukończył czteroletnie studia na Uniwersytecie Jagiellońskim, a następnie wyjechał do Puław, gdzie przez trzy lata był asystentem prof. Wincentego Siemaszki w Państwowym Instytucie Naukowym Gospodarstwa Wiejskiego. W 1931 przedstawił na macierzystej uczelni pracę doktorską i przeniósł się do Warszawy, gdzie prof. Siemaszko kierował Zakładem Fitopatologii w Szkole Głównej Gospodarstwa Wiejskiego (SGGW). Do wybuchu II wojny światowej Józef Kochman był starszym asystentem, podczas wojny był nauczycielem w Miejskiej Szkole Ogrodniczej, a także wykładał na tajnych kompletach SGGW. Po zakończeniu działań wojennych zastąpił zmarłego w 1943 profesora Wincentego Siemaszkę i objął kierownictwo Zakładu Fitopatologii. Pod koniec 1945 przedstawił pracę habilitacyjną, a rok później uzyskał tytuł profesora nadzwyczajnego. W 1957 został profesorem zwyczajnym, pełnił funkcję dziekana Wydziału Ogrodniczego, a następnie był prorektorem SGGW, został również uhonorowany tytułem doktora honoris causa. Mimo iż w 1974 przeszedł na emeryturę pozostał czynny zawodowo, był honorowym członkiem Polskiego Towarzystwa w 1981 otrzymał honorowe członkostwo Polskiego Towarzystwa Fitopatologicznego.
Profesor Kochman zmarł 21 lipca 1995 w Warszawie i został pochowany na cmentarzu służewskim. [źródło: Wikipedia, Józef_Kochman]

Dorobek naukowy

Józef Kochman pozostawił po sobie ok. 150 prac naukowych, felietonów i materiałów wykładowych, ponad 50 prac poświęcił morfologii, epidemiologii oraz sposobom zwalczania wirusów i grzybów atakujących rośliny ogrodnicze, ozdobne i rolnicze. Wśród publikacji znajduje się opublikowana w 1936 monografia polskich grzybów głowniowych, stworzył dwie publikacje wydane w ramach serii "Flora polska" ("Peronosporales" w 1970 i "Ustilaginales" w 1973) oraz był autorem podręczników akademickich ("Fitopatologia" i "Mykologia dla fitopatologów"). [źródło: Wikipedia, Józef_Kochman]