Życiorys
Urodził się w Warszawie w rodzinie żydowskiej; imiona rodziców to Stanisław i Helena. Uczęszczał do II Gimnazjum w Warszawie (które ukończył w 1882), następnie studiował przyrodę na Cesarskim Uniwersytecie Warszawskim (1882-1883) a potem chemię na Uniwersytecie Dorpackim (1883-1886). Studia ukończył w 1886 roku ze stopniem kandydata chemii. Potem zamieszkał w Warszawie, pracował w fabrykach chemicznych, udzielał lekcji chemii i tłumaczył. Od 1890 roku studiował w Bernie medycynę i podjął pracę w Instytucie Fizjologicznym Hugona Kroneckera. Za pracę ''Ueber den Einfluss niedriger Temperaturen auf die Functionen des Magens'' na Uniwersytecie Ludwika i Maksymiliana w Monachium otrzymał tytuł doktora nauk medycznych. Flaum przeniósł się wtedy do Monachium i pracował w Instytucie Farmakologii Franza Tappeinera. W 1894 roku nostryfikował dyplom w Dorpacie. Od 1895 roku w Warszawie, pracował w poliklinice Samuela Goldflama. Związany też z oddziałem chorób wewnętrznych Szpitala na Czystem. Od 1896 roku w Towarzystwie Naukowym Warszawskim, jeden ze współwłaścicieli Gazety Lekarskiej. Od 1890 roku współpracownik Kurjera Warszawskiego, od 1887 pisma Wszechświat. Używał pseudonimów M.F. i M.Fl. Należał do komisji Kasy im. Józefa Mianowskiego.
W 1900 roku został ranny w katastrofie kolejowej pod Włochami, w której ranny był również Reymont. Pozwany zarząd kolei wypłacił mu duże odszkodowanie.
W ostatnich latach życia prowadził z sukcesem prywatną praktykę lekarską.
Zmarł 11 sierpnia 1933 roku w Warszawie w wieku 68 lat, pochowany na cmentarzu żydowskim przy ulicy Okopowej lecz jego nagrobek nie zachował się. [źródło: Wikipedia, Maksymilian_Flaum]
