Życiorys
Urodził się w Warszawie w rodzinie żydowskiej. Był synem Leona Forberta, fotografa, producenta filmowego i projektanta dekoracji filmowych oraz bratem Władysława Forberta, operatora filmowego. W latach 1929-1931 pracował w Australii jako asystent operatora kroniki filmowej. W 1931 założył w Warszawie laboratorium filmowe Sektor, którego był kierownikiem do 1939. Po wybuchu II wojny światowej uciekł do radzieckiej strefy okupacyjnej. W latach 1939-1941 był operatorem radzieckiej kroniki filmowej. W 1941 dostał się do niewoli niemieckiej, z której udało mu się zbiec. W 1943 wraz z bratem Władysławem trafił do Czołówki Filmowej armii Zygmunta Berlinga. W 1945 nagrał wyzwalanie Krakowa.
Był współzałożycielem Państwowej Wyższej Szkoły Filmowej w Łodzi, w latach 1948-1983 profesorem na Wydziale Operatorskim oraz w latach 1951-1952 jego dziekanem. W 1946 został odznaczony Srebrnym Krzyżem Zasługi, a w 1954 Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski. Jest pochowany na cmentarzu żydowskim przy ulicy Okopowej w Warszawie (kwatera 2, rząd 3). [źródło: Wikipedia, Adolf_Forbert]
