Życiorys
Urodził się w biednej rodzinie w podwarszawskiej miejscowości Nadarzyn w 1814 roku (spotyka się również nieprawidłową datę 1816.}}). Uczył się w elementarnej szkole żydowskiej. W 1825 Hirszfeldowie przenieśli się do Warszawy. Ojciec Ludwika Hirszfelda był szojchetem; syn chętnie towarzyszył mu podczas szechity, skąd wzięło się jego zainteresowanie anatomią.
Jego przyjacielem z lat młodości był Leon Grossheit: obaj chcieli studiować medycynę i postanowili wyjechać do Wrocławia w 1833. Nie zostali jednak dopuszczeni do egzaminów wstępnych na uczelnię. Hirszfeld pieszo, przez Wrocław, Lipsk i Berlin, nielegalnie przekraczając francuską granicę, dotarł do Paryża. Zarabiał na życie grą na skrzypcach. Mimo słabej znajomości języka francuskiego, otrzymał pracę w ''École Pratique de Médecine''. Niedługo później zatrudnił się w laboratorium Jeana-Baptiste'a Marca Bourgery'ego, gdzie przygotowywał preparaty anatomiczne na potrzeby zajęć w szkole medycznej. Jego praca została doceniona przez Bourgeryego, który wybrał go na swojego asystenta. Dzięki rekomendacji nauczyciela Hirszfeld został następnie asystentem Mathieu Orfili i uczestniczył w przeprowadzanych przez Orfilę autopsjach.
W 1848 otrzymał tytuł doktora medycyny. Został członkiem Biologicznego Towarzystwa Polskich Lekarzy we Francji i w 1857 został asystentem profesorem w klinice Léona Rostana. W 1857 dr Cycuryn zaprosił Hirszfelda do Warszawy, by ten objął katedrę anatomii. 15 września 1859 miał wykład inauguracyjny na warszawskiej Akademii Medyko-Chirurgicznej. W latach 1865-1876 był członkiem honorowym Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk. Nauczał chirurgii prawie do końca życia, rezygnując z katedry 27 marca 1875. Zmarł nieco ponad rok później, 10 maja 1876. Został pochowany na cmentarzu żydowskim przy ulicy Okopowej w Warszawie (kwatera 20, rząd 9). [źródło: Wikipedia, Ludwik_Maurycy_Hirszfeld]
