Życiorys
Urodził się w rodzinie zasymilowanych Żydów osiadłych w Warszawie. W 1866 uzyskał tytuł magistra prawa i administracji w Szkole Głównej Warszawskiej. Kontynuował studia w Lipsku i Wrocławiu. W 1873 został adwokatem przysięgłym przy Sądzie Apelacyjnym w Warszawie. Później pracował również jako radca prawny w rozmaitych instytucjach.
Propagował idee spółdzielczości, w tym spółdzielczości kredytowej, oraz ubezpieczeń. Był kierownikiem biura naukowego Jana Blocha. Publikował w prasie, m.in. w ''Izraelicie'', ''Ateneum'', ''Ekonomiście'', ''Gazecie Sądowej'', ''Niwie'', ''Przeglądzie Tygodniowym'', ''Kurierze Warszawskim'', ''Bibliotece Warszawskiej'' i ''Gazecie Handlowej''. Napisał kilkanaście książek i broszur, w tym pracę na temat spółdzielni pożyczkowych pt. ''O oszczędności, kasach i stowarzyszeniach oszczędnościowych i pożyczkowo-oszczędnościowych''. Tłumaczył także literaturę obcojęzyczną. Zorganizował w 1901 i wiele lat przewodniczył Towarzystwu Oszczędnościowo-Pożyczkowemu dla Ubogiej Ludności Żydowskiej. Był członkiem założycielem Kasy im. Józefa Mianowskiego. Od 1881 wielokrotnie wchodził w skład zarządu Gminy Wyznaniowej Żydowskiej w Warszawie.
Opowiadał się za asymilacją Żydów i nawoływał do zmieniania przez Żydów nazwisk na polskie, opublikował apel w tej sprawie w 1882 na łamach ''Kuriera Warszawskiego'', co odbiło się szerokim echem wśród mieszkańców miasta. Napisał komedię ''Węzeł gordyjski'' poświęconą problemom asymilacji. Był prawnikiem Stowarzyszenia Wzajemnej Pomocy Pracowników Handlowych.
Z małżeństwa z Salomeą z domu Szyff (1852-1909) miał syna Stanisława (1873-1900), który był inżynierem. Jest pochowany na cmentarzu żydowskim przy ulicy Okopowej w Warszawie (kwatera 71, rząd 1). [źródło: Wikipedia, Józef_Kirszrot-Prawnicki]
